Kleine stappen? Grote resultaten | Cobouw column
42.195 meter. Dat is de afstand die ik ging hardlopen. Een hele marathon. Om dit te kunnen heb ik moeten trainen, want ik ben niet super sportief. Wat niet iedereen weet is dat het trainen voor een marathon, voor veel lopers begint met een intervaltraining van één minuut hardlopen, twee minuten wandelen. En dat dan tien keer. Een half uur trainen, waarvan je maar tien minuten hard loopt. Een beetje slappe hap dus...
De afgelopen tijd heb ik met veel mensen gesproken over hardlopen. Wat ik gemerkt heb is dat het hardlopen zelf niet het moeilijkste is voor mensen die willen beginnen met hardlopen. Waar de meeste mensen de grootste moeite mee hebben is klein beginnen. Een trainingsschema pakken en je daar aan houden. Ze zeggen dan: “Ik kan best meer. Ik wil niet drie keer per week een klein stukje lopen, ik wil direct in een keer vijf of tien kilometer lopen”. Het kiezen en volgen van een schema voelt voor veel mensen als falen. Het gevoel dat als je een schema gebruikt iemand anders gaat bepalen wanneer, hoe vaak en hoe ver je loopt. Het gevoel dat je de controle uit handen geeft. Het gevoel dat je niet snel genoeg gaat of dat je niet sterk genoeg bent.
Dus gaan veel hardlopers zonder trainingsschema aan de slag. Vaak met als gevolg dat ze drie maanden later nog steeds niet lekker tien kilometer kunnen hardlopen, meestal omdat ze een blessure hebben opgelopen of niet de structuur van drie keer trainen in de week hebben aangehouden. Terwijl het gewoon een natuurwet is: je lichaam moet rustig wennen en zich aanpassen aan de belasting van hardlopen. Mentaal de knop omzetten en deze wet accepteren is lastig. Want ik kan echt nog wel tien minuten langer, of drie kilometer verder…
“Klein beginnen voelt voor veel mensen als falen. Maar gedragsverandering kost nou eenmaal tijd”
In IT-projecten zie ik regelmatig overeenkomsten. We willen te veel, in te grote stappen. Want het doel dat we willen bereiken is groot en ver weg. Omdat we het belangrijk vinden willen we snel en hebben we het idee dat we met gestructureerde kleine stappen niet snel genoeg gaan. Met als mogelijk gevolg organisatorische ‘blessures’ en minder mogelijkheden om aan te passen aan veranderende omstandigheden. Want ook hier zijn natuurwetten van kracht, zoals: we kunnen niet vooraf alles overzien en moeten dus tijdens een project bijsturen. En: IT-projecten gaan gepaard met gedragsverandering en gedragsverandering kost tijd.
In de IT hebben we daar wat op gevonden: de agile-aanpak. Een gestructureerde aanpak die er voor zorgt dat je in kleine stappen, grote resultaten kunt halen en tegelijkertijd wendbaar blijft. Het voelt misschien tegennatuurlijk, maar dat voelt het met hardlopen ook. En toch stond ik op 20 oktober 2019 goed voorbereid aan de start in Amsterdam.
Deze column is gepubliceerd in de Cobouw van 5 november 2019.
